வடவாறு

       முப்பத்து ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு முன் ஓர் விடுமுறை நாள்.

       தஞ்சாவூர், கரந்தை, வடவாற்றின் பாலத்தின், அகன்ற கைப் பிடிச் சுவற்றில் ஏறி நிற்கின்றேன்.

      சற்றே தலை குனிந்து பார்க்கின்றேன். ஆற்றில் வெள்ளம் கரை புரண்டு ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது. ஒரு நொடி தயங்கினேன், ஒரே ஒரு நொடிதான், அடுத்த நொடி, ஆற்றிற்குள் பாய்ந்தேன்.

விபுலாநந்தரின் அடிச்சுவடுகளில் ஓர் பயணம்

தன்பெண்டு தன்பிள்ளை சோறு வீடு

    சம்பாத்யம் இவையுண்டு தானுண்டு

என, ஊதியம் எப்பொழுது கிடைக்கும், ஊதியக்குழு எப்பொழுது அமையும், அகவிலைப் படி எப்பொழுது உயரும், வீடு வாங்குவது எப்பொழுது, அருமையாய் ஓர் மகிழ்வுந்து வாங்குவது எப்பொழுது என, சுய நலன் ஒன்றினையே, பெரிதும் போற்றி வாழும் மனிதர்களுக்கு இடையில், இவர் ஒரு ஆலமரமாய் பரந்து, விரிந்து, உயர்ந்து, தனித்து நிற்கிறார்.

வெற்றிவேல் முருகன் பேசுகிறேன் 12

எனது கல்லூரியில் துணைப் பேராசிரியராகப் பணியாற்ற வருமாறு அழைக்கிறேன். வருகிறீர்களா?

     என் காதுகளையே என்னால் நம்ப முடியவில்லை. படிக்கும் காலத்திலேயே ஆசிரியர் பணியா? அதுவும் எனக்கா?

வெற்றிவேல் முருகன் பேசுகிறேன் 11

           

 நண்பர்களே, அமெரிக்காவின், நியூயார்க் நகரில் கால் பதித்து, ஆறு மாதங்கள் ஆகிவிட்டன. முதற் பருவம் நிறைவடைந்து விட்டது.

     இரண்டாம் பருவ வகுப்புகள் மகிழ்ச்சியாகவும், விறுவிறுப்பாகவும் விரைந்து சென்று கொண்டிருந்தன, இவ்விடத்தில் அமெரிக்கக் கல்வி முறை குறித்து சிறிது நேரம் பேச விரும்புகிறேன்.

வெற்றிவேல் முருகன் பேசுகிறேன் 10

நியூயார்க் மெட்ரோ தொடர் வண்டி  நிலையம்.

  அமெரிக்கத் தொடர் வண்டி நிலையங்களில் ஆங்காங்கே, தானியங்கி பயணச் சீட்டுக் கருவி பொருத்தப்பட்டிருக்கும்.

      அந்த இயந்திரத்தில் ஒரு தொடு திரையும், தொடுதிரையின் கீழ், தொலை பேசிக் கருவியைப் போன்ற வடிவமுடைய, விசைப் பலகையும் இருக்கும். அதற்கும் கீழே, ஸ்பீக்கர் பின் சொருகக் கூடிய வகையில், ஒரு துளை இருக்கும்.

    அதில் நமது ஹெட்போன் பின்னைச் சொருகி, விசைப் பலகையின் ஸ்டார் பட்டனை அழுத்த வேண்டும். அடுத்த நொடி, கணினித் திரையானது நம்முடன் பேசத் தொடங்கும்.